12:35 Εναλλακτικές της Σπονδυλοδεσίας στη Χειρουργική Θεραπεία της Χρόνιας Χαμηλής Εμμένουσας Οσφυαλγίας

 . Η κλασική θεραπεία της οσφυαλγίας είναι αρχικά συντηρητική με τη χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών (από του στόματος ή ενδομυϊκά), την άσκηση, τη φυσιοθεραπεία και τέλος με την τροποποίηση των δραστηριοτήτων. Η σπονδυλοδεσία παραμένει η καλύτερη λύση για ασθενείς που..

. δεν βελτιώνονται μετά από παρατεταμένη συντηρητική θεραπεία. Η σπονδυλοδεσία είναι μια πρακτική που εφαρμόζεται για δεκαετίες. Οι τεχνικές και οι τρόποι προσπέλασης που χρησιμοποιούνται βελτιώνονται συνέχεια. Κάποια δείγματα αυτής της εξέλιξης είναι η χρήση ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών για τον περιορισμό του τραυματισμού των ιστών και χρήση δραστικών παραγόντων που προάγουν την οστεογένεση συμβάλλοντας στην αποτελεσματικότερη οστική σπονδυλοδεσία. Μια αναδρομική μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2004 αφορούσε 4.454 ασθενείς που έπασχαν από πόνο στη μέση και είχαν υποβληθεί σε σπονδυλοδεσία τα προηγούμενα 20 χρόνια. Το συνολικό ποσοστό επιτυχίας που αναφέρεται στο σύνολό τους είναι 75% «αλλά δεν δείχνει κάποια συγκεκριμένη τάση προς την κατεύθυνση των βελτιωμένων αποτελεσμάτων με τις σύγχρονες χειρουργικές προσεγγίσεις για εμμένουσα οσφυαλγία.

                                                    Τα κλινικά και ακτινολογικά αποτελέσματα μετά από μια σπονδυλοδεσία ποικίλουν και εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες. Στους παράγοντες αυτούς ανήκουν ο αριθμός των σπονδύλων που θα υποστούν σπονδυλοδεσία, η διάγνωση στην κάθε περίπτωση, αν η προσπέλαση είναι  πρόσθια, οπίσθια ή συνδυασμός, η χρήση ή όχι διαυχενικών βιδών και η κοινωνικοοικομική κατάσταση του αρρώστου (που μπορεί να περιλαμβάνει τραυματισμούς λόγω επαγγέλματος, αποζημίωση ή κάποιο βαθμό αναπηρίας). Επίσης, ακόμη και μια επιτυχημένη σπονδυλοδεσία δε σχετίζεται πάντα και με αντίστοιχο κλινικό αποτέλεσμα. Οι επιπλοκές μπορεί να κυμαίνονται από 12% έως 40%, όπως κατέληξε η Σουηδική ομάδα μελετητών για την σπονδυλική στήλη σε μια μελέτη 211 ασθενών.

                                                    Ο κίνδυνος επιπλοκών, γενικά αυξάνεται όσο πιο απαιτητική από άποψη τεχνικής είναι μια επέμβαση.    Εξαιτίας, λοιπόν, των πρώιμων ή όψιμων επιπλοκών ή της ποικιλίας του κλινικού αποτελέσματος μετά από μια σπονδυλοδεσία κάποιες άλλες θεραπευτικές επιλογές έχουν αρχίσει να διερευνώνται. 1) Διαμεσοσπονδύλια Θερμοθεραπεία Εναλλακτική της σπονδυλοδεσίας είναι η διαμεσοσπονδύλιος θερμοθεραπεία (IDET), η οποία έχει σαν στόχο την επιδιόρθωση του εκφυλισμένου δίσκου με διοχέτευση θερμότητας σε αυτόν μέσω ειδικά σχεδιασμένης σπείρας.Ανάλογα με τον ερευνητή το ποσοστό επιτυχίας μπορεί να αγγίξει το 70% 2) Διαδερμική Πυρηνοτομία και Πυρηνοπλαστική Στην διαδερμική πυρηνοπλαστική τοποθετείται καθετήρας μέσα στον εκφυλισμένο δίσκο και δια του καθετήρα και εκπομπή ραδιοσυχνότητας ο δίσκος ελαττώνεται σε όγκο και αποσυμπιέζεται.Στην πυρηνοτομία, με καθετήρα αναρροφάται ποσότητα δισκικού υλικού και με παρόμοιο τρόπο καθετήρας με χρήση laser εξαχνώνει ποσότητα δίσκου,H ανάπτυξη θερμοκρασίας με το laser μπορεί να προκαλέσει θερμικό τραυματισμό 3) Συσκευές Δυναμικής Σταθεροποίησης Στην δυναμική σταθεροποίηση δεν καταργείται η κίνηση.Τύποι αυτής της σπονδυλοδεσίας που ακόμη είναι σε έρευνα με περιορισμένη κλινική εφαρμογή είναι τα μεσακάνθια εμφυτεύματα Wallis και X-stop ,και τα συστήματα με διαυχενικές βίδες και εύκαμπτες συνθετικούς συνδέσμους Graf και Dynessis 4) Τεχνητή Αντικατάσταση Δίσκου Η τεχνητή αντικατάσταση του δίσκου (αρθροπλαστική) είναι εναλλακτική της σπονδυλοδεσίας αλλά δεν μπορεί να εφαρμοσθεί σε ασθενείς με εκφυλισμένες μικρές αρθρώσεις.Στην κατηγορία της αρθροπλαστικής εντάσσονται η αντικατάσταση με τεχνητό πυρήνα (PDN) και η ολική αντικατάσταση με κύριους εκπροσώπους τον δίσκο Charite,Prodisc,Maverick και Flexicore.